Πως βρέθηκες στο Μεξικό;

Το Μεξικό είναι μια χώρα που πάντα με συνάρπαζε, γιατί ήξερα ότι έχει ψάρια πολύ μεγάλα, εντυπωσιακά θηράματα θα έλεγα. Σε συνεργασία με τον αντιπρόσωπό μου στην Ελβετία και την Γερμανία Daniel, είπαμε να κάνουμε αυτό το ταξίδι. Με τον Daniel κάνουμε πολλά ταξίδια για ψαροτούφεκο και φέρνει και ο ίδιος πολύ κόσμο στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα έρχονται για προπόνηση και για να μάθουν την τέχνη του ψαροτούφεκου, σε μια χώρα με δύσκολα ψάρια, ώστε με αυτό τον τρόπο θα βελτιώσουν την τεχνική τους.

Η πλατφόρμα Phorcys που έχει διάφορες δραστηριότητες, μέσα σ΄αυτές είναι τα γνωστά βιντεάκια κάθε βδομάδα, τα spearfishing trips, και τα σχολεία ελεύθερης κατάδυσης και ψαροτούφεκου που γίνονται κατά κύριο λόγο στο εξωτερικό ή και στην Ελλάδα με πελάτες του εξωτερικού, διότι εγώ σαν εκπαιδευτής CMAS δεν έχω το δικαίωμα από την Ελληνική Ομοσπονδία, να πιστοποιήσω αλλοδαπούς ελεύθερους δύτες ή ψαροκυνηγούς, με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να δημιουργήσω αυτά τα σχολεία το εξωτερικό.

Έτσι για παράδειγμα μπορώ να δώσω πτυχία Phorcys στην Τυνησία με τον εκεί εκπαιδευτή μου. Όταν όμως έρχονται στην Ελλάδα τους δίνω πτυχία Phorcys και Cmas. Θέλω την ΕΟΥΔΑ να την στηρίζω, άσχετα αν αυτή δεν έχει μεριμνήσει για εμάς τους ενεργούς εκπαιδευτές να μας δώσει αυτό το δικαίωμα. Άσχετα με αυτά έχω μεγάλη ικανοποίηση για την πορεία του Phorcys μέχρι τώρα. Στο πρώτο που πρότεινα την συνδημιουργία του ήταν ο Βασίλης ο Ζωνομέσης, ο οποίος ακολουθεί την πλατφόρμα μόνο στα  videos, καθώς επίσης και στο Νικόλα Νικολάου από την Κύπρο. Όλα τα τμήματα πάνε πολύ καλά στο εξωτερικό, μιας και στην Ελλάδα δεν δραστηριοποιούμαστε ιδιαίτερα.

Μέσα λοιπόν από τα fishing trips του Phorcys βρεθήκαμε στο Μεξικό. Στο ταξίδι αυτό είμασταν έξι Έλληνες, ο Δημήτρης Λουλούδης, ο Δημήτρης Πασχάλης, ο Χρήστος Σημάτης, ο Βαγγέλης Κάρλοβιτς, ο Γιώργος Τράκης και εγώ καθώς και δύο Γερμανοί.

Έχεις ξαναπάει στο Μεξικό;

Έχω κάνει πολλά ταξίδια στην Αφρική, Ομάν, Νουμπάι, Κουβέιτ, Σαουδική Αραβία. Ήταν η πρώτη φορά που πήγα στο Μεξικό. Εκεί μήναμε 8 μέρες από τις οποίες τις 7 είμασταν στο νερό. Αν υπολογήσουμε και τις πάμπολλες ώρες για το ταξίδι (η επιστροφή διήρκησε 36 ώρες) το ταξίδι κράτησε περίπου 11 μέρες.

Ο καιρός...

Είχαμε εκπληκτικούς καιρούς μέχρι 5 μποφώρ το πολύ. Τα σκάφη τους ήταν χάλια. Τα δικά μας τα φουσκωτά μοιάζουν σαν από άλλο πλανήτη.

Πως είναι ο λαός;

Υπάρχει πολύ φτώχια, αλλά ένα πράγμα δεν θα πιστέψω στην ζωή. Αν μάθω ότι κάποιος Μεξικανός πέθανε από ασιτία. Έχουν τόσα ψάρια που αν κάποιος μπει στην θάλασσα μέχρι τα γόνατα με ένα μικρό ψαροτουφεκάκι, θα μπορεί να ταίσει την οικογένειά του.

Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Ο μισθός ενός αστυνομικού ή ενός δημοσίου υπαλλήλου είναι στα 200 ευρώ. Δεν μπορούν να αγοράσουν τους εξοπλισμούς μας, τους φαίνονται πανάκριβοι. Έχονται όμως πολλοί Αμερικανοί. Γι΄αυτό τώρα έχω ξεκινήσει με ένα συνεργάτη εκεί να με αντιπροσωπεύει. Είδα προϊόντα XT από ξένους στο Mexico. Αυτό με έκανε ιδιαίτερα υπερήφανο.

Είχαμε λοιπόν μαζί μας τους εξοπλισμούς μας. Ο Δημήτρης Πασχάλης είχε φροντίσει να φέρει μια αρμαθιά ξύλινα El Greco και με αυτά ψαρέψαμε όλοι. Ο εξοπλισμός μας ήταν άριστος και περάσαμε πολύ καλά. Αυτό που με ευχαρίστησε πολύ, σε σχέση πάντα με τα δικά μου προϊόντα, είναι ότι όλοι είχαμε στο όπλο μας μία βέργα Kamax. Παρ΄ ότι όλοι χτυπήσαμε αρκετά ψάρια, κανένας δεν την άλλαξε. Εγώ χτύπησα μόνο έξι ροφούς, γιατί δεν ήθελα άλλους. Έχω μάλιστα βίντεο να μου έρχεται ένας 20άρης και να μην του ρίχνω. Συνολικά βγήκαν πολλά ψάρια που τα δίναμε στους βαρκάρηδές μας και τα διέθεταν σε άπορους ανθρώπους. Το ψάρι δεν έχει και ιδιαίτερη αξία εκεί (περίπου 1 δολλάριο το κιλό) απλά είναι μια πηγή τροφής.

Υπάρχουν Μεξικανοί ψαροτουφεκάδες;

Οι καλοί είναι λίγοι, που τους ξέρανε με το όνομά τους (τρείς τους ήξερα και εγώ, γιατί παίρνουν πράγματα από εμένα). Υπάρχουν βέβαια και πολλοί μέτριοι.

Σε ποιά πλευρά ψαρέψατε;

Ψαρέψαμε δυτικά στην Μπάχα, χωρίς επιτυχία γιατί δεν υπήρχαν τα πελαγίσα που θέλαμε (Μάρλιν, Wahoo, Μαγιάτικα). Μόνο ο Γιώργος πήρε ένα Wahoo, το μόνο που είδαμε. Τις υπόλοιπες μέρες ψαρέψαμε μία μέρα στον νησί Margarita και τρείς μέρες στο νησί Magdalena, πάντα στην χερσόνησο της Καλιφόρνιας.

Η δυτική πλευρά είναι ωκεανός. Αφού υπάρχουν τόσες φώκιες και χελώνες, είναι σημείο συνάντησης με λευκούς καρχαρίες. Οι ντόπιοι μας είπαν ότι έρχονται στην περιοχή για ζευγάρωμα και εύκολο φαγητό το τέλος του χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης. Οπότε δεν είχαμε καμμιά συνάντηση μαζί τους.

Είδαμε πολλά σαλάχια, θαλάσσιους ελέφαντες, φώκιες και άπειρες χελώνες.

Πες μας για τα ψάρια που πιάσατε.

Δεν πρέπει να έχει κάποιος ιδιαίτερες ικανότητες. Το μόνο που χρειάζεται είναι η «αυτοσυγκράτηση». Ένας άνθρωπος που ψαρεύει τα 20 μέτρα, μπορεί εύκολα να χτυπήσει ροφούς πάνω από 50 κιλά. Εγώ είδα ένα ροφό 60άρη που δεν του έριξα, γιατί δεν ήμουν σίγουρος. Είχα ένα όπλο 110 τριλάστιχο με μια 7,2 βεργούλα και θεώρησα ότι θα τον τραυμάτιζα και μετά θα είχαμε ξαβραχώματα.

Στην επόμενη βουτιά πήρα το «κανόνι» το 130άρι με τα τέσσερα λάστιχα και την οχτάρα βέργα. Κατέβηκα και δεν μου έκατσε ο τεράστιος και πήρα απλά τον... μεγάλο. Ψάρια των 20 και των 25 κιλών μπορούσες να τα χτυπήσεις εύκολα, αρκεί να κατεβαίνεις 20 μέτρα και να έχεις παραμονή των 30’’.

Νόμοι, έλεγχος, τι παίζει εκεί;

Δεν υπάρχουν ιδιαίτερες απαγορεύσεις, παρά μόνο με τους γιγαντιαίους ροφούς. Είναι σαν τον δικό μας τον βλάχο, πάνω από 200 κιλά. Μας είπαν απλά να είμαστε συνετοί και αυτό πράξαμε.

Πως βλέπουν τα XT εκεί;

Είμασταν μαζί με μια ομάδα Αμερικανών και τα ήξεραν όλοι. Ο ιδιοκτήτης ενός καταταστήματος είχε και ιδιαίτερες γνώσεις και μάλιστα μου ζήτησε συνεργασία για τα πέδιλα και εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα από τις βέργες, αλλά και τα ξύλινα. Χάρηκα πολύ που κάποιος Αμερικανός φορούσε πέδιλα Bleu. Ήταν μια ακόμα ελληνική πινελιά σε αυτό το ταξίδι.

Οι γνώμη τους για τους Έλληνες πρωταθλητές;

Μας θεωρούν τους πιο βαθύτες ψαροτουφεκάδες του κόσμου. Γνωρίζουν πολύ περισσότερα για μας, από ότι εμείς φανταζόμασταν. Η ελεύθερη κατάδυση είναι κάτι μικρό γιά αυτούς και είναι πολύ τεράστιο το ψαροτούφεκο, που πλέον έχει θεριέψει και αναπτύσεται συνεχώς.

Θα ήθελα να πω ότι αυτές τις εκδρομές τις κάνεις μια φορά στην ζωή σου και πρέπει να γίνονται γιατί βλέπεις πράγματα, που γυρίζοντας πίσω εκτιμάς καλύτερα τον τόπο σου. Εδώ στην χώρα μου θα νοιώσω πραγματικός ψαράς κτυπώντας μια όμορφη δίκιλη στήρα ή ένα ροφό πέντε κιλά, που σημειωτέον είναι και πολύ πιό νόστιμα.