Έχουμε ξαναπεί πως το ψάρεμα είναι μια διαδικασία που ξεκινά πριν την είσοδό μας στο νερό. Η προετοιμασία του εξοπλισμού, αλλά και του εαυτού μας είναι μια διαδικασία απαραίτητη και αναγκαία, επιπλέον μπορεί να είναι μια διαδικασία ευχάριστη και χαλαρωτική. Ας πούμε όταν ακονίζεις τις βέργες και ταυτόχρονα ονειρεύεσαι την είσοδό τους σε κρανία ροφών και ιριδίζοντα σώματα συναγρίδων, ε; Η διαδικασία είναι απλή όταν πρόκειται για ένα κολυμπητό ας πούμε, πιο σύνθετη όταν παίζει και βάρκα, ακόμα πιο σύνθετη όταν πρόκειται για ταξίδι, όπως στις διακοπές και όταν πρόκειται για ταξίδι στο εξωτερικό… ας τα να πάνε!

Είναι ένα βροχερό πρωινό, αρχές Νοέμβρη στην Αθήνα. Το απόγευμα - Θεού θέλοντος - μαζί με τον Μπανταλούκα που έρχεται από την Άρτα, θα ξεκινήσει ακόμα μια περιπέτεια, βασικά έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Ο Σωτήρης είναι και ο κύριος υπεύθυνος για την όλη φάση, αφού μου έχει φάει τα αυτιά εδώ και χρόνια, να πάμε ένα ταξίδι στον Ωκεανό σαν και ένα που κάναμε καιρό πριν… Οι δικαιολογίες από μέρους μου, αν και ευσταθούν (μεγαλώνω, έχω σακατεμένο πόδι από το τροχαίο, με βρήκε κι ένα ήπιο αλλεργικό άσθμα, έχω παιδί στο Πανεπιστήμιο πλέον κ.α.) δεν έκαμψαν τον ενθουσιασμό του φίλου μου. Μετά από ατέλειωτες συζητήσεις με κατάφερε και νάμαστε εδώ, το απόγευμα πετάμε για Άμστερνταμ, μετά για Μέξικο Σίτυ και από εκεί μια ακόμα πτήση για την μαγευτική Λα Παζ που βρέχεται από την θάλασσα του Κορτέζ!

Ο τόπος

Η χερσόνησος της Μπάχα κατεβαίνει σαν τεράστιο δάχτυλο από την Καλιφόρνια της Αμερικής για να καταλήξει στο Κάμπο, 1000 μίλια νοτιότερα. Ανάμεσα σε αυτήν και την στεριά του Μέξικο βρίσκεται η θάλασσα του Κορτέζ. Ονομάζεται έτσι από τον περιβόητο κονκισταδόρ (κατακτητή στα Ισπανικά) ο οποίος βούτηξε στο αίμα την αυτοκρατορία των Αζτέκων και υποδούλωσε εκατομμύρια ανθρώπων στο όνομα της Καθολικής Πίστης και του Βασιλέα του… Ισως να έπαιξε ρόλο και ο πλούτος των ορυχείων της Κεντρικής Αμερικής, αλλά δεν παίρνω κι όρκο. Αλλά έτσι είναι φίλε μου η ιστορία της Ανθρωπότητας, τους χασάπηδες δεν τους ξεχνάει κανείς αλλά ποιός θυμάται ας πούμε τον πατέρα του εμβολιασμού ας πούμε; Σιγά, εδώ κάναμε μόδα και το αντι-εμβολιαστικό κίνημα (τρομάρα του) θα μου πεις! Ξέφυγα πάλι…

Η Λα Παζ λοιπόν βρίσκεται στην εσωτερική πλευρά της Μπάχα. Οι πληροφορίες λένε πως το νερό είναι ανυπόφορα ζεστό και δεν θα έχει ψάρια, άρα θα πρέπει να ψαρέψουμε στην εξωτερική πλευρά, στον Ειρηνικό. Ο Πάτρικ Πούλμαν της Pistoleros del Mar (ωραίο όνομα, έτσι;) οργανώνει την παραμονή μας εκεί και ελπίζουμε να μην πέσουμε σε κανένα τυφώνα πάλι, αφού μας έχει ξανατύχει, αλλά αυτά είναι τυχερά….

Τα θηράματα και άλλες συναντήσεις

Αυτή τη φορά θα έχουμε μεικτό ψάρεμα. Την προηγούμενη φορά, πέντε χρόνια πριν, η ανυπαρξία τόνων έκανε το ψάρεμα στο μπλε νερό απίστευτα βαρετό, οπότε είπαμε να δοκιμάσουμε αλλιώς… Προβλέπω πως τα μεγάλα φαγκριά (pargos) θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας, αλλά ο κρυφός πόθος είναι οι τεράστιοι ροφοί των 50 και πλέον κιλών. Επίσης, παίζουν κι άλλα ροφοειδή και συναγριδοειδή με πολύ εντυπωσιακά και εξωτικά ονόματα (leopard groupers, broomtail groopers, snappers, huahinangos). Έντονη παρουσία έχουν και τα μεγάλα μαγιάτικα που οι Μεξικάνοι τα ονομάζουν pez fuerte, δηλαδή δυνατό ψάρι και καταλαβαίνουμε γιατί. Οι συναντήσεις με wahoos είναι πάντα στο πρόγραμμα, θα κάνουμε και λίγο ψάρεμα στο ανοιχτό νερό να μην ξεχνάμε και το πάθος μας. Τώρα, αν κάτσει και κανένας τόνος κιτρινόφτερος, κανένα ιστιόψαρο ή ακόμα καλύτερα κανένα marlin όλα καλοδεχούμενα. Επίσης, υπάρχουν κι άλλα ψάρια και ζώα από αυτά που ελπίζεις να συναντήσεις μόνο και μόνο για μαγευτείς από την ομορφιά τους και το μεγαλείο της Δημιουργίας: μεγάπτερες φάλαινες, δελφίνια και κοινωνικοί φαλαινοκαρχαρίες, θαλάσσια λιοντάρια, πράσινες χελώνες, σελάχια, λοιποί καρχαρίες (ωχ!)

Ο εξοπλισμός

Στολή 3 χιλ, καλτσάκια 2 χιλ. γάντια χωρίς νεοπρέν ανθεκτικά, ζώνη χωρίς βάρη (θα μας έχουν εκεί για να μην κουβαλάμε). Σημαδούρες και μπάντζι της RIFFE, σίγουρα πράγματα και δοκιμασμένα. Καμερούλα απαραίτητη για να έχουμε να δείχνουμε στα εγγόνια μας τι τρελοκομεία ήταν κάποτε οι παππούδες τους. Βέργες αρκετές και βαριές, τουλάχιστον 7,5 χιλ γιατί είναι απίθανο όταν έχεις να κάνεις με τέτοια θηράματα να μην έχεις απώλειες. Κάποια ανταλλακτικά, αντιηλιακό και καπέλο απαραίτητα, μαχαίρι με μακριά λάμα και για να μην ξεχάσουμε τίποτα οπωσδήποτε κάνουμε λίστα-πρέπει να φαίνεται σε κάποια φωτογραφία. Όλα αυτά, μαζί και τα κάρμπον πέδιλα που σχεδόν όλοι πια φοράμε, πρέπει να φτάσουν αλώβητα στον προορισμό τους, αλλά και να επιστρέψουν και για αυτό τον λόγο τα συσκευάζουμε σε σκληρή πλαστική θήκη μεταβλητού μήκους, όπως η Sportube που βλέπετε. Αυτές οι θήκες δημιουργήθηκαν αρχικά για μεταφορά πέδιλων του σκι, αλλά στην πορεία αποδείχθηκαν πολύτιμες σε πολλές δραστηριότητες.

Τα όπλα

Άφησα για το τέλος το αγαπημένο μου θέμα συζήτησης και μεγάλη μου αδυναμία, τα όπλα. Αυτή τη φορά κι επειδή δεν πάω αυστηρά για blue water hunting το μεγάλο αμερικάνικο εξαλάστιχο τονοντούφεκο των 72 ιντσών έμεινε στην αποθήκη να θυμάται αλλοτινά μεγαλεία. Επιπλέον, το μεγάλο του μήκος και βάρος όπως και το βάρος των βεργών που το συνοδεύουν δημιουργούν προβλήματα με τις αεροπορικές εταιρείες οι οποίες έχουν γίνει πολύ μυγιάγγιχτες με ότι είναι μακρύ και χοντρό. Ειδικά αν πρόκειται για κάτι που εμπεριέχει τον όρο όπλο, τότε αντιμετωπίζεσαι σαν εν δυνάμει τρομοκράτης και γι αυτό πάντα δηλώνουμε fishing equipment και όχι spearguns...

Παίρνω λοιπόν δύο ελληνικά όπλα - πιστεύω πως πλέον οι ελληνικές εταιρείες και βιοτεχνίες είναι ότι καλύτερο παγκοσμίως, σε όπλα, πέδιλα και στολές αλλά και αξεσουάρ - το ένα είναι το Χιώτικο Neptunus 125 και το άλλο το Βορειοελλαδίτικο M-Teak (Mesogeios Teak Handmade Spearguns) 117. Το πρώτο είναι πολύσπαστο και έχουν φιγουράρει ουκ ολίγες συναγρίδες παρεούλα του στις σελίδες του Βυθού. Το δεύτερο είναι fusion 2 όπως έχει επικρατήσει να λέγεται και δεν έχει τροχαλίες, έχει όμως πάνω του τόση δουλειά σε επίπεδο σχεδίασης και καινοτομίας που πραγματικά μου έκανε εντύπωση: λαβή από σκοπευτικό πιστόλι (η σκοποβολή με αεροβόλα είναι μια άλλη μου αδυναμία και ήταν το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε) ρυθμιζόμενη επιτόπου στο χέρι του χρήστη, σκανδάλη με ρυθμιζόμενη διαδρομή, εξωτερικό σύστημα ζύγισης του όπλου (χωρίς αντιαισθητικά αυτοκόλλητα μολυβάκια) κ.α.

Ακόμη ένα στοιχείο που εντυπωσίασε, ήταν τα πολύ σωστά Ελληνικά στην ιστοσελίδα, αλλά και στο φυλλάδιο με τις οδηγίες χρήσης που το συνοδεύει, στοιχείο που εκτός από ενδεικτικό της παιδείας των κατασκευαστών, έχει και μια άλλη αξία, ειδικά σήμερα που το να λέγεσαι Έλληνας για κάποιους ακούγεται σαν ανάθεμα και κατάρα… Ξαναξέφυγα! Τέλος πάντων, η ποιότητα και στα δύο όπλα είναι υπεράνω κριτικής, με το πρώτο να μπορείς να το πεις και κόσμημα και το δεύτερο με πιο αδρές, λιτές και απειλητικές γραμμές, θυμίζει περισσότερο πολεμικό ή σκοπευτικό όπλο. Κατά τα άλλα μένει να δούμε και τι ψάρια θα πιάσουν ή μάλλον κατά πόσο εγώ θα σταθώ στο ύψος των περιστάσεων!

Stay tuned λοιπόν - που έλεγε και ο αείμνηστος Δημήτρης, ο Ποσειδώνας να φυλάει τις στάχτες του - θα ακολουθήσουν και φωτογραφίες και βιντεάκια και από όλα τα καλά αρκεί να μπορέσουμε να ψαρέψουμε.

Hasta la vista!