Περιοδικό Βυθός : Θέματα

Από την πρώτη συναντησή μου με το συγκεκριμένο θήραμα θυμάμαι πως εύκολα κατανόησα την κίνηση - συμπεριφορά του, ούτως ώστε να μπορέσω να έχω αρκετά σύντομα, επιτυχίες στην συλληψή του εντός και εκτός τρύπας. Πραγματικά, το ψάρι αυτό δεν χρειάζεται και την τεράστια εμπειρία για να έρθει στην επιφάνεια. Ειδικά όταν πρόκειται για χτυπήματα εντός του θαλαμιού του...

Είμαστε στα μισά της απόστασης. Τρία μίλια ακόμη μας χωρίζουν από τον προορισμό μας. Είναι το πεντηκοστό όγδοο ψάρεμα μέσα σ’ αυτές τις εξήντα μέρες που είμαι ήδη στο νησί. Πενήντα οκτώ ψαρέματα σε δύο μήνες. Η θάλασσα έχει φέρει το σώμα μου στα μέτρα της. Το έχει πλάσει με την πίεση, τα κύματα, το ρεύμα, την αλμύρα και το οξυγόνο που λείπει συνεχώς.

Η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν ένα καλοκαίρι αρκετά δύσκολο. Η ένταση των ανέμων δεν κόπαζε σχεδόν καμία μέρα, και όταν το έκανε ήταν μόνο για μερικές ώρες. Και σε όσους τουλάχιστον περίμεναν να έρθει το Σαββατοκύριακο για να ψαρέψουν, δεν τους άφηνε και πολλά περιθώρια… Ένας από αυτούς ήμουν και εγώ, που αυτό το καλοκαίρι και λόγω υποχρεώσεων και κούρασης, αλλά και εξ αιτίας κάποιου προβλήματος με τη μύτη μου, που με ταλαιπωρεί καιρό τώρα, οι βουτιές μου από την αρχή του χρόνου ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Δυστυχώς ο κάβος και η ξέρα είναι η εύκολη λύση, αλλά στις μέρες μας αυτά τα κομμάτια τα ξέρει όλος ο κόσμος και τα θηράματα είναι λίγα και πάρα πολύ δύσκολα, ακόμα και μέσα στο θαλάμι τους. Εκτός από κάποιες μέρες ή πιο σωστά κάποιες ώρες που θα πέσουμε σε ανέβασμα και θα έχουμε τη χαρά να δούμε εικόνες από το παρελθόν. Το μέλλον στο υποβρύχιο κυνήγι είναι τα ξεκομμένα κομμάτια, που είναι χαμένα στο πουθενά. Γι’ αυτούς που έχουν σκάφος τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Χρειαζόμαστε ένα καλό βυθόμετρο - GPS και πολύ υπομονή. Πιάνουμε μια ζώνη βάθους που μπορούμε να ψαρέψουμε και αρχίζουμε τα περάσματα σε περιοχές που εικάζουμε ή έχουμε ακούσει ότι έχουν ενδιαφέρον.

Το μέρος το είχε βρει ο Γιάννης πριν από κάποια χρόνια. Πρέπει να ήταν στης αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Τυχαία είχε περάσει από πάνω και το βυθόμετρο είχε δείξει -45 μέτρα. Είχε ψάξει γύρω - γύρω για να βρει κάποιο πιο ρηχό, αλλά τίποτα. Βάθαινε σχεδόν απότομα μέχρι τα 70. Όταν μου το είχε αναφέρει χαριτολογώντας του είχα πει ότι μια μέρα θα πάμε να το βουτήξουμε. Έτσι πέρασαν τα χρόνια όπου συνεχίζαμε να βουτάμε και να βαθαίνουμε. Όμως σε εκείνο το κεφάλι μόνο για καθετή πήγαινε ο Γιάννης, όπου το σούρουπο δεν προλάβαινε να δολώνει τα αγκίστρια.

Συνήθως η Δευτέρα ήταν η μέρα που πηγαίναμε μαζί για ψάρεμα. Έτσι μία από τις τελευταίες Δευτέρες του Ιούλιου του 2012, που είχε μάλιστα καύσωνα, όταν συναντηθήκαμε στην γλίστρα της Αναβύσσου και μου ρώτησε που να πάμε, του είπα εκεί...