... και ένα γοφάρι στο καρτέρι μας

Χωρίς να ξέρεις το πώς και το γιατί παρασυρόμενος από το πάθος της πρώτης αγάπης, της πρώτης επαφής, θα κυνηγήσεις στην άμμο και στο φύκι προσπαθώντας να στριμώξεις κάποια μουρμούρα ή κάποιο κεφαλόπουλο στην καλύτερη. Γρήγορα όμως καθώς θα γίνεσαι ολοένα και καλύτερος θα αναζητήσεις άλλους πιο «φαντεζί» βυθούς. Θα ψάξεις την πέτρα, το θαλάμι και το βάθος αναζητώντας καλύτερα και μεγαλύτερα θηράματα. Η αλήθεια είναι ότι μετά από χρόνια όμως θα ξαναγυρίσεις στην αμμοφυκιάδα, είτε υποψιασμένος, είτε κατά τύχη για να βρεις τους θαμμένους θησαυρούς της.

Δεν υπάρχει πιο παρεξηγημένος βυθός από αυτόν που έχει ατέλειωτες εκτάσεις αμμοφυκιάδας. Σπάνια θα ακούσεις ψαροκυνηγό που να αναζητά τέτοιους τόπους και που θα στηρίξει μια εξόρμηση του αποκλειστικά εκεί και αυτό γιατί η έντονη μονοτονία του υποβρύχιου τοπίου κουράζει εύκολα το μάτι, που συνήθως αναζητά την ποικιλία και τον πλουραλισμό, που έχουν οι μεικτοί και οι βραχώδεις βυθοί. Πώς να πιστέψεις ότι σε λίγα μέτρα βάθος και πάνω στον φαινομενικά άδειο βυθό υπάρχει ζωή; Όμως ακόμα και σε τέτοια υποβρύχια τοπία ο ψαροκυνηγός θα πρέπει να είναι υποψιασμένος. Στην άμμο, την λάσπη και το φύκι ζουν αξιόλογα θηράματα, που στην θέα τους και μόνο θα μας κάνουν να προσπεράσουμε τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του τόπου που ψαρεύουμε.

Ειδικά τους χειμερινούς μήνες η αμμοφυκιάδα αποκτά ζωή. Το καλοκαίρι και στις αρχές του φθινόπωρου ο ψαροκυνηγός στρέφει το βλέμμα του στους διαυγείς και άγριους σε διαμόρφωση βυθούς, ψάχνοντας τα δυσπρόσιτα θηράματα των βαθιών αποχών. Τώρα όμως έχει την ευκαιρία να ξεκουραστεί και να εκτελέσει ένα λιγότερο σε απαιτήσεις κυνήγι όσον αφορά το βάθος, αλλά αρκετά δύσκολο και τεχνικό που δεν συγχωρεί λάθη. Είναι η εποχή που αρχίζουν σιγά τα ρηχά νερά να ηρεμούν από την επέλαση των «βαρβάρων», είτε αυτοί είναι λουόμενοι είτε είναι τζετ σκι και κάθε λογής σκάφη αναψυχής. Έτσι τα μεγάλα ψάρια έρχονται πάλι στα ρηχά πόστα για να βρουν τροφή και για την αναπαραγωγή τους.

Μεγάλες μπάφες, νόστιμες μουρμούρες, πελαγίσιες τσιπούρες και βασιλικά λαβράκια είναι λίγα μόνο από τα δώρα αυτών των παρεξηγημένων τόπων. Μαζί με αυτά τις καλές μέρες θα συναντήσουμε και αλλά εντυπωσιακά ψάρια μεγαλύτερου μεγέθους όπως λούτσους, γοφάρια, θηριώδεις λίτσες και μαγιάτικα ή ακόμα και ξιπασμένες βασίλισσες σε τόπους με απότομες ρίβες (πεσίματα). Ψάρια που δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο και που κάποιες φορές φτάνουν και σε διψήφιο αριθμό κιλών. Πιστεύω ότι ένα μεγάλο λαβράκι ή μια μεγάλη τσιπούρα τόσο σε ομορφιά όσο και σε γεύση βάζουν κάτω αρκετά από τα «βαθύτικα» θηράματα και δύσκολα μπορούν να κοντραριστούν. Αυτός είναι και ο λόγος που προσωπικά επιμένω στα ρηχά και ειδικά σε τέτοιους πονηρούς τόπους, μακριά από τα βλέμματα των πολλών.

Τα σημεία

Το ψάρεμα σε βυθό με άμμο, λάσπη και φύκια μοιάζει πάρα πολύ με την αναζήτηση της σφυρίδας στο βαθύ ψάρεμα. Αν εκεί στην ατελείωτη άμμο και τη λάσπη ψάχνουμε ένα σκαμμένο φρύδι, ένα βυθισμένο αντικείμενο ή μια πέτρα, ένα στίγμα δηλαδή, έτσι και εδώ ο ατελείωτος βυθός από άμμο και φύκια έχει τα hot spot του, που κάνουν τα ψάρια να περνάνε μόνο πάνω από αυτά και να ενεδρεύουν και να κυνηγούν κοντά τους. Στίγματα δηλαδή και στον ρηχό βυθό όπως μια πέτρα πάνω στην άμμο, ένα μπάλωμα με άμμο μέσα στο απέραντο φύκι ή και το αντίθετο μια ψηλή φυκιάδα μέσα σε μια μεγάλη έκταση από άμμο, ένα σημείο με κοντό φυκάκι μέσα στην ψηλή φυκιάδα, μια ρίβα, ένα λάστιχο ή ένα ρεμέντζο, μια άγκυρα, μια πίνα στον βυθό, ένας κορμός δέντρου, ένα πολύ ρηχό ναυάγιο είναι μόνο μερικά από τα πολλά παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω. Σε τέτοιους βυθούς που είναι αχανείς και μονότονοι αρκεί κάτι μικρό και διαφορετικό για να κάνει τα ψάρια να το επιλέξουν και να το κάνουν αγαπημένο τους πόστο. Έτσι και εμείς με την σειρά μας θα επιλέξουμε τέτοια σημεία, για να αυξήσουμε της πιθανότητες επιτυχίας. Τέλος όταν σε έναν τόπο δεν υπάρχει διαφορετικότητα και είναι δύσκολο να βρούμε τα καλά σημεία για να εκτελέσουμε το καρτέρι μας, δεν ξεχνάμε ποτέ να αναζητήσουμε το ψιλό. Τα μικρόψαρα πάντα θα μας δείξουν τα σημεία που κυνηγούν τα μεγαλύτερα ψάρια ακόμα και στα ρηχά.

Οι συνθήκες

Σε αυτούς τους τόπους τα νερά είναι τον περισσότερο καιρό θολά λόγω της σύστασης του πυθμένα. Η ορατότητα τις καλές μέρες δεν ξεπερνά τα τρία μέτρα από την μύτη της βέργας και αυτό είναι το καλύτερο σενάριο μιας και συνήθως κυμαίνεται από ένα μέχρι το πολύ δύο μέτρα. Πολλές φορές σε αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον προστίθεται και ο παράγοντας ρεύμα. Έτσι αν θέλουμε να ψαρέψουμε σε τέτοιο τόπο θα πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε συμβουλευτεί τον καιρό και να τον έχουμε παρακολουθήσει για τουλάχιστον δύο με τρεις μέρες πριν την εξόρμηση μας, γιατί αν είχε έντονη βροχόπτωση τις προηγούμενες μέρες ή έντονους άνεμους σίγουρα το μέρος θα έχει κρατήσει θολούρα. Ακόμα και την μέρα της εξόρμησης, τα μποφόρ δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τα δύο, γιατί η ευαισθησία του αμμολασπώδη πυθμένα μπορεί να μας χαλάσει το ψάρεμα από την μια στιγμή στην άλλη.

Επίσης η έντονη ηλιοφάνεια εδώ βοηθά, θέλουμε ήλιο και όχι συννεφιά για να βλέπουμε καλύτερα τις σιλουέτες των ψαριών και να μπορούμε έγκαιρα να ρίξουμε. Αν κυριαρχεί συννεφιά σε συνδυασμό και με την θολούρα τα ψάρια θα μας ξαφνιάζουν, καθώς θα περνάνε με αχνά περιγράμματα σαν φαντάσματα, χωρίς να προλαβαίνουμε να κάνουμε βολή. Οι συνθήκες αυτές το κάνουν ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό ψάρεμα που χρειάζεται γερά νεύρα και καλά αντανακλαστικά, η θολούρα βέβαια έχει και τα προτερήματα της, μιας και θα φέρει τα ψάρια σε απόσταση βολής. Τέλος και βασικότερο όλων είναι ότι πολλά μέρη με τέτοιο βυθό βρίσκονται κοντά σε λιμνοθάλασσες, ποτάμια και διβάρια και επηρεάζονται από το φαινόμενο της πλημμυρίδας και της άμπωτης. Έτσι τα νερά όταν θα ψαρέψουμε τον τόπο θα πρέπει να είναι φουσκωμένα και όχι τραβηγμένα, γιατί αλλιώς δεν θα κυκλοφορεί λέπι.

Εξοπλισμός

Aυτό που θα αλλάξει στους ρηχούς αυτούς βυθούς από θέμα εξοπλισμού είναι η μάσκα, το όπλο και τα βάρη μας. Η μάσκα μας καλό θα είναι να έχει μεγάλο οπτικό πεδίο για να μπορούμε να βλέπουμε ξεκούραστα και να πιάνουμε και την παραμικρή κίνηση. Το όπλο μας θα πρέπει να είναι κοντό και ευέλικτο, εφοδιασμένο πάντα με ένα μικρό και ελαφρύ μουλινέ. Το αν θα είναι μονολάστιχο ή διλάστιχο, ρόλλερ ή αεροβόλο το αφήνω στην κρίση και στα γούστα του καθενός. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι το πιο απλό και ελαφρύ σχήμα εδώ βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή.

Επίσης σε μεγάλες θολούρες μια γαλλική τρίαινα θα βοηθήσει αρκετά στο πάρσιμο κάποιου καταχτυπημένου ψαριού. Το βάρη μας πρώτα από όλα θα πρέπει να είναι μοιρασμένα σε ζώνη, πλάτη και αστράγαλους για λιγότερη καταπόνηση και σωστότερη κατανομή και αρκετά για να μας κρατάνε ακινήτους ακόμα και στο μισό μέτρο και αυτό γιατί λόγω της σύστασης του βυθού αλλά και του μικρού βάθους που θα κινηθούμε, δεν θα μπορέσουμε να κρατηθούμε από κάπου για να μείνουμε σταθεροί με αποτέλεσμα να κάνουμε άτσαλες και σπασμωδικές κινήσεις, που και τα ψάρια θα τρομάξουν αλλά και το οξυγόνο μας θα καταναλώσουν γρήγορα. Πολύ καλή λύση στην κατανομή του έρματος είναι τα αποσπώμενα βαρίδια και καλό είναι να έχουμε αρκετά για να προσθαφαιρούμε εύκολα κιλά σύμφωνα με τις ανάγκες του κάθε τόπου.

Επειδή τα βάρη μας τις περισσότερες φορές θα είναι αναγκαστικά αρκετά, θα αντιμετωπίσουμε το εξής πρόβλημα. Με το που ακουμπήσουμε στον βυθό θα σηκώσουμε την άμμο ή την λάσπη δημιουργώντας ένα πυκνό πέπλο θολούρας, που θα έχει σαν αποτέλεσμα να ακυρώσει την προσπάθεια μας. Για να μη γίνει αυτό ακουμπάμε πρώτα το ελεύθερο χέρι στον πυθμένα και κρατάμε το σώμα μας ελαφρά λίγο πιο πάνω από αυτόν και σε οριζόντια θέση σαν ακροβάτες, μετά ακουμπάμε τις άκρες των πέδιλων και τέλος σιγά σιγά και αν μπορούμε φέρνουμε το υπόλοιπο σώμα μας σε επαφή με τον βυθό. Αν δούμε ότι σηκώνεται και πάλι θολούρα μπορούμε να στηριχτούμε στο ελεύθερο χέρι και στην άκρη των πέδιλων καθόλη την διάρκεια του καρτεριού σαν αράχνες. Το ξέρω ότι είναι πολύ τεχνικό και δύσκολο τρικ, αλλά εμένα προσωπικά ειδικά στους λασπώδεις βυθούς, που σηκώνεται εύκολα ίζημα, με βοηθά αρκετά.

Επίλογος

Είμαι από το πρωί στο νερό και μόλις έχω βγει από την τρίτη «σκάτζα». Μέχρι στιγμής στα τρία μέρη που έκανα «σκάτζα» με το αμάξι είχα μόνο μια ευκαιρία για βολή που την χαράμισα, καθώς άργησα να ρίξω στο γρήγορο και έξυπνο θήραμα. Σκέπτομαι αν αξίζει να κάνω άλλη μια λίγο πιο κάτω ή να μαζέψω τα κομμάτια μου και να φύγω… Λίγη ώρα αργότερα η μεγάλη τσιπούρα που ακουμπά στην κάρμπον πιατέλα του πέδιλου μου δείχνει για ακόμα μια φορά, πως σε αυτό το ψάρεμα μπορεί να περιμένεις μέσα στην θολούρα και στην λάσπη ατέλειωτες ώρες, μόνο για μια ευκαιρία και αυτή πολλές φορές θα έρθει ακόμα και στην τελευταία βουτιά. Δείχνει επίσης το πόσο μεγάλη επιμονή και υπομονή πρέπει να έχει ο υποβρύχιος κυνηγός που θα καρτερέψει σε αυτού του είδους τους βυθούς, ειδικά το χειμώνα με την θερμοκρασία του νερού να πέφτει σε μονοψήφια νούμερα. Είναι ένα ψάρεμα άκρως απαιτητικό που δεν κάνει για αυτούς που είναι ανυπόμονοι και νευρικοί, αλλά μόνο για τους λίγους και εκλεκτούς που τους αρέσει ο βούρκος και που έχουν κάνει την θολούρα φίλη και σύμμαχό τους.

Καλές βουτιές και σε λίγο μπαίνουμε στην εποχή του ρηχού ψαρέματος, ετοιμαστείτε!