Menu
  1. Αρχική
  2. ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ
  3. ΑΡΘΡΑ & ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ
  4. ΤΕΧΝΙΚΕΣ
  5. ΕΙΔΗ ΨΑΡΙΩΝ
  6. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
    1. ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ - ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ
    2. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ
    3. ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ / E-SHOP
  7. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ
  8. ΘΕΜΑΤΑ
  9. ΝΕΑ
  10. VIDEOS
Πέμπτη, 21 Νοεμβρίου 2024

Περιοδικό Βυθός - Ρηχό Ψάρεμα

Ρηχό Ψάρεμα για μεγάλες συγκινήσεις.

Ρηχό Ψάρεμα

Το ρηχό καρτέρι είναι μια διαδεδομένη τεχνική, που ολοένα κερδίζει αρκετούς ένθερμους υποστηρικτές. Γίνεται σε ρηχά νερά σε ποικίλους τύπους βυθών με στόχο πληθώρα αξιοζήλευτων θηραμάτων. Η στάση του σώματος είναι τέτοια, ώστε να κρύβει αν όχι όλο τουλάχιστον μεγάλο μέρος του σώματος.
Είναι ένα τρόπος ψαρέματος που απαιτεί άρτια τεχνική ικανότητα από πλευράς δύτη καθώς λόγω της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί, τα ψάρια είναι αρκετά πονηρεμένα. Εκτός αυτού λόγω του ότι κινούμαστε στα ρηχά, οι ήχοι αλληλεπιδρούν διαφορετικά στην πλευρική γραμμή των ψαριών σε αντίθεση με τα βαθιά και η τεχνική της σιγής παίζει ύψιστο ρόλο.
Η πλάτη στον ήλιο είναι κάτι που οφελεί τον υποβρύχιο κυνηγό. Ασκώντας αυτή την τεχνική μπορούμε να έρθουμε αντιμέτωποι με ψάρια τρόπαια γι’ αυτό λοιπόν μην υποτιμάτε τα ρηχά. Είναι διασκεδαστικά και λιγότερα επικίνδυνα σε σχέση με τα βαθιά και είναι ένα σχολείο που πρέπει να περάσουν όλοι οι βουτηχτές. Είναι και ένας τρόπος να αποσυμπιέζουμε το σώμα από το απαιτητικό ψάρεμα στα βαθιά, με όφελος καθώς δεν βγαίνουμε εκτός φόρμας.


Μανώλης Φωτιάδης. Η σπηλιά με τους ροφούς.

Του Νίκου Σταυρόπουλου (ΑΡΧΕΙΟ ΒΥΘΟΣ, Τεύχος 117, ΦΕΒ 2002)

  • Αρθρογράφος: Natex Media
  • Αριθμός προβολών: 32297
  • 0 Σχόλια
Μανώλης Φωτιάδης. Η σπηλιά με τους ροφούς.

Υπήρχε μια μεγάλη, τεράστια θα έλεγα σπηλιά, όπου στο βάθος της οι ροφοί ήταν ο ένας δίπλα στον άλλον σαν σαρδέλες σε κονσέρβα. Εκείνη την εποχή δεν είχαμε φακούς ούτε πολύ δυνατά όπλα. Τους βλέπαμε να μπαίνουν στο μεγάλο άνοιγμα ο ένας μετά τον άλλον σίγουροι για το θαλάμι τους, χωρίς εμείς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Έτσι επινόησα τον παρακάτω τρόπο για να τους πιάσουμε. Κατεβαίνω πρώτος εγώ με το όπλο. Ακολουθούσε ένας δεύτερος κυνηγός και μετά από λίγο ένας τρίτος. Έμπαινα μέσα στη σπηλιά και ο δεύτερος έπιανε τα πόδια μου από τα πτερύγια.

Προχωρούσαμε μαζί βαθύτερα στην σπηλιά - το φως από το μεγάλο άνοιγμα ήταν αρκετό - και ο τρίτος έπιανε τα πτερύγια του δεύτερου. Έριχνα προσεκτικά μιας και έπρεπε με την πεντάαινα να σκοτώσω αμέσως ψάρια 15 έως 20 kg το καθένα και έκανα με τα πόδια μου μία χαρακτηριστική κίνηση - σημάδι για τον δεύτερο και αυτός το ίδιο για τον τρίτο. Ο τελευταίος τραβούσε τον δεύτερο και αυτός εμένα.

Αυτό γινόταν γιατί όσο πήγαινε η τρύπα στένευε, χωρίς να αφήνει περιθώρια ελιγμών γι’αυτόν που είχε χωθεί μέσα-μέσα και για να μην θολώσει με άτσαλες κίνησης. Έτσι βγάλαμε εκείνη τη μέρα πολλά και μεγάλα ψάρια από το ίδιο θαλάμι.

ΚατηγορίαΙΣΤΟΡΙΑ - ΑΡΧΕΙΟ
Print
Back To Top