Περιοδικό Βυθός : Ιστορίες

Βρίσκομαι σε ένα κόλπο σχεδόν στο σημείο που θα έβγαινα και με χωρίζει με το ψάρι ένας βράχος. Το βάθος ήταν 4-5 μέτρα. Πλησιάζω λίγο ήρεμα χωρίς να κουνάω τα πέδιλα και αντικρίζω το ψάρι μπροστά μου στην επιφάνεια, να κοιτάμε ο ένας τον άλλον. Για κάποια δευτερόλεπτα πάγωσα. Σκέφτομαι αμέσως αν η κάμερα είναι ανοιχτή και παίρνω το ρίσκο να πατήσω το κουμπί, χωρίς να ξέρω αν την έκλεισα ή την άνοιξα.

Διακαής μου πόθος σαν ορκισμένος ρηχοκαρτεράς το μεγάλο λαβράκι ή όπως το έλεγαν οι αρχαίοι, Θεόπαις λάβραξ (ο γιός των θεών). Ένας θηρευτής της ρηχής ζώνης, ίσως ο εξυπνότερος. Ψάρι που κολυμπά στις θάλασσες μας χιλιάδες χρόνια. Η ύπαρξη του μέσα στην εξελικτική πορεία της ζωής του, τού έδωσε την δυνατότητα να προσαρμόζεται και να επιβιώνει από τους θαλασσινούς και στεριανούς του εχθρούς. Αδηφάγος στην επιλογή της τροφής και έξυπνος ώστε να κυνηγά μόνος, αλλά και με κοπάδι σαν αγέλη, όπως ακριβώς κυνηγούν και οι λύκοι της στεριάς. Ψαροθήρα τοτεμικής μορφής που παραμένει σε ανάγλυφα κιούπια και ρωμαϊκά ψηφιδωτά στο χάος των αιώνων, σε μια κοινή πορεία με τον άνθρωπο. Μου δημιουργούσε την πρόκληση, να βγω στα παγωμένα, να κυνηγήσω και να γευτώ την νοστιμότερη όλων των ψαριών σάρκα του.

Μια ηλιόλουστη μέρα του Γενάρη το 2005, μας βρήκε με τον φίλο μου τον Κώστα στην Πάχη για λαβράκια. Έχοντας ξεκινήσει αργά για το συγκεκριμένο ψάρεμα, μπορώ να πώ πως η μίνι εξόρμηση φλέρταρε επικίνδυνα με τον φίλο μας τον Φιάσκο...

"Το θήραμα τον παρασέρνει με απίστευτη δύναμη παράλληλα με την στεριά, κόντρα στον καιρό"

Η μεγάλη λίτσα πέρασε από πάνω, αφήνοντας τον δύτη ανίκανο να αντιδράσει. Καθώς καρτέρευε στο βυθό, ήρθε από πίσω του κι όταν σήκωσε το όπλο, δίστασε να πατήσει την σκανδάλη… Έβλεπε το πίσω μέρος του σώματός κι η καμακιά δεν θα την συγκρατούσε. Ωστόσο η εικόνα που έμεινε στο μυαλό του, ήταν το χοντρό σώμα κι η ψαλιδωτή μεγάλη ουρά, που χανόταν αργά στην θολούρα…

Συνήθως με τον κουμπάρο μου τον Μάκη Βλάχο δεν πάμε τακτικά για ψάρεμα. Πάμε μόνο όταν είναι αργία, Κυριακή ή όταν έχει ρεπό, γιατί τις άλλες μέρες πάντα δουλεύει.

Την 1η Απριλίου 2012 η μέρα Κυριακή αποφασίσαμε να πάμε να ψαρέψουμε έχοντας στόχο τις μεγάλες μπάφες που αρέσουν τόσο πολύ στον Μάκη. Λατρεύει το ρηχό ψάρεμα και του αρέσει να κυνηγάει τις μπάφες και τα λαβράκια σαν τρελός. Ξέρουμε ότι στην Παλαιοκαστρίτσα σε ένα συγκεκριμένο σημείο τα ψάρια απαγγιάζουν και μιας και ο καιρός ήταν βολικός θα πηγαίναμε εκεί.