Περιοδικό Βυθός : Εποχές

Σάββατο βράδυ Αυγούστου χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι το ζευγάρι μου, μου λέει πάμε αύριο για καμιά βουτιά μιας και είδα τον καιρό και είναι καλός; Λόγω υποχρεώσεων είχα να βουτήξω καιρό και αμέσως του λέω φύγαμε, αλλά του λέω θέλω να πάμε να δούμε ένα νέο μέρος, αυτό που είχα μάθει από τους ψαράδες. Του λέω είναι έκπληξη χωρίς να του πω τίποτα άλλο.

Η απουσία από την γαλανή τους τελευταίους 4 μήνες, με έκανε να νιώθω μια νοσταλγία για το ψάρεμα που είχα πολύ καιρό να νιώσω. Φέτος η 1η Ιουνίου έπεσε Τετάρτη. Μέρα καθημερινή και δύσκολη. Tη Παρασκευή πέφτει τηλέφωνο από την παρέα. "Θα πάμε στα πελαγίσια;" Ένα χαμόγελο χαράκτηκε στο πρόσωπό μου. Η 1η Ιουνίου μας βρίσκει στη μαρίνα. Φόρτωμα το σκάφος, ρίξιμο στο νερό, άνοιγμα GPS και πορεία προς το στίγμα...

Έφτασε ο Ιούνιος. Ο μήνας Μάιος πέρασε βασανιστικά αργά. Το μυαλό φτιάχνει δικές του εικόνες, με μεγάλα ψάρια να κεφαλώνουν στο καρτέρι, και η θέληση να πας για ψάρεμα είναι μεγάλη.

Επιτέλους, η μέρα που θα πάμε ψάρεμα έφτασε. Όλα είναι κανονισμένα από το απόγευμα. Ο εξοπλισμός έχει ελεγχθεί σχολαστικά, το σκάφος είναι έτοιμο για κοτσάρισμα. Μέχρι και βενζίνη είναι γεμάτο, για να μη καθυστερήσουμε το πρωί, αλλά και να μήν μας δουν πολλά μάτια…

Διαβάστε το ιστορικό πρώτο άρθρο του ΜΑΝΩΛΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗ στον ΒΥΘΟ το 1994.

Ο ήλιος που πριν από λίγη ώρα έκανε την εμφάνισή του στον καθαρό από σύννεφα ουρανό, είναι ήλιος με δόντια. Το κρύο είναι πολύ τσουχτερό, παγώνει ότι μένει ακάλυπτο. Με τη σκέψη στους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού, τις υψηλές θερμοκρασίες και τα καθαρά νερά, παίρνω την απόφαση να εγκαταλείψω τα ζεστά μου ρούχα και να δοκιμάσω, για μια ακόμα φορά την αντοχή της καρδιάς μου στο κρύο.

Απρίλιος 1995, αγναντεύοντας την ανατολή του ήλιου στην έρημη ακόμα παραλία του Καμαριού. Μέσα Άνοιξης και όλη η πλάση εύχαρη, ζωντανή, δίνει άλλη όψη σε αυτό το άγριο αιγαιοπελαγίτικο νησί, εντελώς διαφορετική από αυτή του καλοκαιριού.