Περιοδικό Βυθός : Εποχές

Ήταν Οκτώβρης του 2009 ημέρα Σάββατο και το μικρό συμβατικό βαρκάκι μου με την 15αρα μηχανούλα για ακόμα μια φορά είχε βάλει πλώρη προς το αγαπημένο μου νησί. Σχεδόν κάθε Σάββατο με τον κολλητό μου Κυριάκο ψαρεύαμε στην ακτογραμμή του με καρτέρι και ποτέ δεν φεύγαμε παραπονεμένοι, η κοντινή του απόσταση από την πόλη και οι πολλές επιλογές από πλευράς θηραμάτων, το έκαναν ιδανικό προορισμό για εμάς.

Το υποβρύχιο κυνήγι συνεχίζεται και τον χειμώνα… δεν πρέπει το κρύο και οι δύσκολες καιρικές συνθήκες της εποχής αυτής να μας κρατήσουν μακριά από την θάλασσα, γιατί κάθε εποχή έχει τα δικά της κρυμμένα μυστικά που ένας ολοκληρωμένος υποβρύχιος κυνηγός θα πρέπει να γνωρίζει. Η ηρεμία που βγάζει η φύση είναι ένας σοβαρός λόγος για να αφήσουμε την ζεστασιά του σπιτιού και να αναζητήσουμε αυτή την ξεχωριστή επαφή που θα μας απομακρύνει για λίγο από τον πολιτισμό, αλλά κανείς μας δεν θα άφηνε το πάπλωμα του μόνο για λίγες μοναχικές στιγμές στην ύπαιθρο αν δεν υπήρχε και ένας σοβαρός καταλύτης, μια σπίθα δηλαδή που θα άναβε στην καρδιά και θα ήταν ικανή να την ζεστάνει και να διαστείλει την κόρα του ματιού μας, χωρίς καν να χρειαστεί καφές…

Κρήτη ένας μαγικός τόπος τόσο μέσα όσο και έξω από το νερό, ανεξάντλητης ομορφιάς που έχω την τύχη να επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι. Ένα νησί που τα έχει όλα και που δύσκολα θα αφήσει τον ταξιδιώτη ασυγκίνητο, μιας και συνήθως θα εθιστεί σε αυτό, με την πρώτη του επίσκεψη. Φιλόξενοι άνθρωποι, φοβερό φαγητό, υπέροχα μέρη και τοπία που κόβουν την ανάσα. Όσον αφορά το δικό μας κομμάτι εκεί να δείτε…

Είναι καλοκαίρι, βρισκόμαστε στην καλύτερη εποχή του χρόνου και τρεις ψαροτουφεκάδες πάνω σε ένα μικρό γκρι φουσκωτό ξεχύνονται στην ακύμαντη θάλασσα. Αυτό περιμένανε τόσο καιρό, να φορέσουν τις λεπτές στολές τους, να ελαφρύνουν την μέση από τα πολλά μολύβια και να βγάλουν από την αποθήκη το μακρύκανο τουφέκι τους, που περίμενε καρτερικά τόσο καιρό, γιατί το καλοκαίρι είναι η εποχή των “μεγάλων”… Είναι η εποχή που όλα μπορεί να συμβούν αρκεί να το επιδιώκεις. Αρκεί να οργώσεις τις ξέρες και τους κάβους και να νιώσεις ελεύθερος και ολιγαρκής μέσα σου, αλλά και στον εξοπλισμό σου. Πας για το «ένα και καλό» που λέμε και για να το πιάσεις πρέπει να είσαι άνετος με τον εξοπλισμό σου και να κρατάς στο χέρι το καλύτερο σου “καμάκι”.

Τα πράγματα φορτώθηκαν από το προηγούμενο απόγευμα στο αμάξι και κάθε ένα πήρε την θέση του όπως τόσες και τόσες φορές, με μια μορφή ιεροτελεστίας, που με τα χρόνια αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα σε κάθε έναν από εμάς. Τις τελευταίες μέρες ο καιρός είχε αλλάξει και η φθινοπωρινή μουντάδα σε συνδυασμό με το ψιλόβροχο μίλαγε μέσα μου… Τέτοια εποχή στο κατώφλι του χειμώνα με ίδιες ακριβώς συνθήκες έχω πάρει πολλά όμορφα ψάρια του είδους και μάλιστα τα μεγαλύτερα μου…