Περιοδικό Βυθός : Καλοκαίρι

Καθώς έχω φτάσει στην όγδοη βουτιά θα πέσω για καρτέρι σε βάθος 15 μέτρα. Λίγο πριν φτάσω στον πάτο θα δω το ψάρι 10 μέτρα πιο μπροστά, θα πλαγιάσω προς το ψάρι χωρίς να κουνάω ούτε πέδιλα,

Σάββατο βράδυ Αυγούστου χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι το ζευγάρι μου, μου λέει πάμε αύριο για καμιά βουτιά μιας και είδα τον καιρό και είναι καλός; Λόγω υποχρεώσεων είχα να βουτήξω καιρό και αμέσως του λέω φύγαμε, αλλά του λέω θέλω να πάμε να δούμε ένα νέο μέρος, αυτό που είχα μάθει από τους ψαράδες. Του λέω είναι έκπληξη χωρίς να του πω τίποτα άλλο.

Η απουσία από την γαλανή τους τελευταίους 4 μήνες, με έκανε να νιώθω μια νοσταλγία για το ψάρεμα που είχα πολύ καιρό να νιώσω. Φέτος η 1η Ιουνίου έπεσε Τετάρτη. Μέρα καθημερινή και δύσκολη. Tη Παρασκευή πέφτει τηλέφωνο από την παρέα. "Θα πάμε στα πελαγίσια;" Ένα χαμόγελο χαράκτηκε στο πρόσωπό μου. Η 1η Ιουνίου μας βρίσκει στη μαρίνα. Φόρτωμα το σκάφος, ρίξιμο στο νερό, άνοιγμα GPS και πορεία προς το στίγμα...

Έφτασε ο Ιούνιος. Ο μήνας Μάιος πέρασε βασανιστικά αργά. Το μυαλό φτιάχνει δικές του εικόνες, με μεγάλα ψάρια να κεφαλώνουν στο καρτέρι, και η θέληση να πας για ψάρεμα είναι μεγάλη.

Επιτέλους, η μέρα που θα πάμε ψάρεμα έφτασε. Όλα είναι κανονισμένα από το απόγευμα. Ο εξοπλισμός έχει ελεγχθεί σχολαστικά, το σκάφος είναι έτοιμο για κοτσάρισμα. Μέχρι και βενζίνη είναι γεμάτο, για να μη καθυστερήσουμε το πρωί, αλλά και να μήν μας δουν πολλά μάτια…