Δημοσιεύθηκε στο ΒΥΘΟ Νο 283, το 2017

• Ο Daniel Gospic πρωταθλητής Ευρώπης και Αφρικής ξανά μετά από 10 χρόνια.

• Η Ισπανία φώναξε «παρούσα» μετά το κάζο της Σύρου και ξαναπήρε τα σκήπτρα της μέσα στη σκληρή έδρα των οικοδεσποτών Κροατών!

• 9^η η Ελλάδα, που δεν κατάφερε να κρατήσει την 6^η θέση της πρώτης μέρας και ξανακύλησε σε θέσεις που είχαμε ξεχάσει στα τελευταία 10 χρόνια.

Η συγκεκριμένη αποστολή πέρασε από χίλια κύματα μέχρι να συγκροτηθεί, να εκπονήσει πλάνο προετοιμασίας και να φτάσει (σε τρία τεύχη) στο Mali Losinj και, για το λόγο αυτό, οι προσδοκίες ήταν από την αρχή χαμηλές. Παρά ταύτα, η 6^η θέση ήταν απόλυτα στις δυνατότητες της ομάδας και η 9^η θέση δεν μπορεί παρά να αφήνει πικρή γεύση σε όλους και κυρίως στα μέλη της αποστολής, που πραγματικά προσπάθησαν πολύ, αφιέρωσαν όσο χρόνο ήταν ανθρωπίνως δυνατό στον καθένα να αφιερώσει και αψήφησαν ακόμα και κίνδυνο στην υγεία τους ορισμένοι για να δικαιώσουν τις προσδοκίες μας… Το γεγονός ότι δεν τα κατάφεραν δεν μειώνει ούτε το μέγεθος της προσπάθειας, ούτε την εγνωσμένη ποιότητα τους ως αθλητών. Καταδεικνύει, όμως, τη σημασία που έχει η πείρα σε αυτού του είδους τους αγώνες και την ύψιστη ανάγκη να πλαισιώνονται οι νέοι αθλητές μας από πεπειραμένους για να κερδίζουν από την εμπειρία τους.

Οι Σιδέρης, Καββαδίας, Δεγαΐτας, Μακρής, Μπαρσάκης, Δερτιλής και Περιστέρης δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα των εκλεκτόρων, ενώ ο Μανώλης Γιάνκος είχε δηλώσει στους εκλέκτορες ότι δεν είναι στη διάθεσή τους μέχρι να τους ειδοποιήσει θέλοντας να ξεκαθαρίσει οριστικά την ιστορία με τον αποκλεισμό του από το Παγκόσμιο της Σύρου. Την ομάδα διαμόρφωσαν αρχικά οι Σιδέρης, Περούλης, Ρίγγας με αναπληρωματικό τον Βαγγέλη Κωτσάκη, αλλά η ματαίωση της συμμετοχής του Σιδέρη, 25 μόλις μέρες πριν τον αγώνα, έφερε νέο πονοκέφαλο στους εκλέκτορες που αμέσως προώθησαν βασικό τον Κωτσάκη και έψαξαν εναγωνίως τέταρτο για να συμπληρώσουν την αποστολή. Τελικώς, την ύστατη ώρα δήλωσε «παρών» ο Γιώργος Χαϊντίνης και δηλώθηκε αναπληρωματικός αθλητής μας.

Όλοι οι αθλητές μας ανέβασαν δικά τους σκάφη στην Κροατία, αλλά οι Ρίγγας και Κωτσάκης μπορούσαν να διαθέσουν μόνο 7 και 6 ημέρες αναγνώρισης, αντίστοιχα. Οι ημέρες αυτές μειώθηκαν κατά 1,5 για τον καθένα λόγω καιρού… Και τις ημέρες, όμως, που κατάφεραν να βγουν στις τράπεζες οι αθλητές μας, ο καιρός ήταν τέτοιος που περιόρισε σημαντικά το χρόνο έρευνας… Ο Περούλης κατάφερε να πάει με 15 ημέρες προετοιμασίας, όμως είχε αναποδιές με το αυτοκίνητο του και έχασε κι αυτός 3-4 ημέρες. Ο Κωτσάκης είχε προβλήματα στους μετωπιαίους όλες τις ημέρες της προετοιμασίας, ενώ παραμονή του πρωταθλήματος τον χτύπησε η κορτιζόνη που έπαιρνε στο στομάχι και τον έθεσε νοκ άουτ για την πρώτη ημέρα (έβγαλε όλη την Πέμπτη 14.9 στο κέντρο υγείας με παυσίπονες ενέσεις, ενώ ο αρχηγός της ομάδας Γιώργος Σωτήραλης ετοιμαζόταν να τον πάει στο νοσοκομείο της Ριέκα αν χειροτέρευε τη νύχτα παραμονές του αγώνα)…

Ο νεαρός Γιώργος Χαϊντίνης, από τη 10^η θέση του Πανελληνίου του 2015, βρέθηκε βασικός στο Ευρωαφρικανικό πρωτάθλημα. Οι προσδοκίες του ήταν υψηλές, μια και είχε κάνει την προετοιμασία του βοηθώντας τον Κωτσάκη και είχε βρει/βουτήξει σχεδόν όλα τα ψάρια, μεταξύ των οποίων και ένας ροφός 7 κιλών στα 45 μέτρα, αλλά και μερικοί ωραίοι σαργοί σε ένα χαράκι στα 37 στην τράπεζα της α ημέρας. Ο Βαγγέλης είχε ακόμα εντοπισμένους μερικούς σηκιούς, σαλούβαρδους και μια σκορπίνα, αλλά δεν είχε βρει μουγκριά.

Η τράπεζα της πρώτης ημέρας (το νησάκι Σούσακ με τη βορεινή μακρόστενη βραχονησίδα Σράκανε) ήταν πιο βολική στην Ελληνική ομάδα, γιατί ρηχά δεν είχε ψάρια. Ο Περούλης που συνήθως κινείται μέχρι τα 20 μέτρα, το είχε επισημάνει αυτό, αλλά εκείνος είναι συνηθισμένος στα δύσκολα και πάντα βγάζει ψάρια στα ρηχά. Ο Ρίγγας είχε πάνω από 10 μουγκριά σε αυτή την τράπεζα, βοηθούμενος από στίγματα προηγούμενων αγώνων. Στην τράπεζα της δεύτερης ημέρας ο Κωτσάκης θα είχε πρόβλημα και το ξέραμε (δεν είχε βρει ψάρια και επέλεξε την τελευταία ημέρα της αναγνώρισης με τη μπουνάτσα να ξαναπάει στο Σούσακ. Ο Περούλης υποτίθεται πως ήταν πολλά καλά στην τράπεζα του Ίλοβικ (δεύτερη ημέρα) και ο Ρίγγας ήταν κι αυτός ευχαριστημένος.

Το μεγάλο κακό με την τράπεζα του Ίλοβικ ήταν ότι είχε κεφάλους. Ο Περούλης τους είχε δει μια μέρα κοπαδιαστούς να ζευγαρώνουν, αλλά δεν θεώρησε πως άξιζε το ρηχό καρτέρι στην ακτογραμμή για την αναζήτηση τους. Ούτε πίστεψαν οι διεθνείς μας ότι δεν θα έπιαναν 5 ψάρια ο καθένας τη δεύτερη ημέρα και θα μας βάζανε οι ανταγωνιστές μας για τις θέσεις 5-6 τους κεφάλους στη «μούρη». Κι όμως, αν δεν έχεις ψάρια, το πιο σοφό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το ρηχό. Με 5-6 κεφάλους, μπορείς να κάνεις θαύματα σε αυτές τις φτωχές τράπεζες και να κρατήσεις τη θέση σου…

Ο Γιάννης Ρίγγας

Στο πρωτάθλημα πήραν μέρος 18 έθνη (51 αθλητές), πράγμα που γίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού (προηγούμενο ρεκόρ το 2007 και το 1974 με 17 χώρες). Κι αυτό με απουσία των Άγγλων, οι οποίοι είναι συνήθως παρόντες… Αυτό δείχνει ότι το άθλημα διεθνώς έχει αντοχές και γνωρίζει ανάπτυξη. Δυστυχώς στην Ελλάδα είναι στάσιμο εδώ και πολλά χρόνια, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης… Κανένας δεν έρχεται για να χάσει, και οι χώρες που συνήθως βρίσκονται πιο χαμηλά από εμάς στη βαθμολογία, προσδοκούν κάθε ολιγωρία για να μας πατήσουν στην πλάτη και να μας προσπεράσουν. Όταν μπλέκεις βαθμολογικά με τις βαθμολογίες των χωρών που δεν κάνουν παρά επιπόλαιη προετοιμασία, πρέπει να υπολογίζεις σοβαρά την περίπτωση να βρεθείς να παλεύεις στη λάσπη μαζί τους και να χάνεις δύο θέσεις για κάθε γραμμάριο και τρεις για κάθε ψάρι…

Είχα ξαναγράψει για το πόσο άσχημες εμπειρίες είχε επιφυλάξει το διεθνές αγωνιστικό ψαροτούφεκο για σχεδόν όλους τους πρωταθλητές μας στο παρελθόν. Θα ήταν θαύμα αν αυτή η μη έμπειρη ομάδα αποτελούσε εξαίρεση. Υπάρχουν 5-6 διαφορετικές εκδοχές για το πώς μπορεί να πάει ένας αγώνας υ/β αλιείας, ανάλογα με τον καιρό, τα ρεύματα, τον τρόπο που θα επιλέξουν να κινηθούν οι αθλητές και τα ψάρια της τράπεζας. Οι Ισπανοί συνήθως τις ελέγχουν όλες. Στην Κροατία και ειδικά στο Μάλι Λόσινχ, τις ελέγχουν και οι Κροάτες. Για τους υπόλοιπους τα πράγματα μπορούν να πάνε από πολύ καλά έως πολύ κακά…

Εμείς θέλαμε τρία μικρά θαύματα την πρώτη ημέρα για να πάμε καλά: Να βρει ο Χαϊντίνης 2-3 σαργούς στο χαράκι που είχε, να πάρει το ροφό και να βρει ο Περούλης τα γοφάρια που είχε βρει στην αναγνώριση. Από εκεί και πέρα λέγαμε ότι ο Ρίγγας θα έκλεινε τα μουγκριά, ο Χαϊντίνης θα μάζευε και 5-6 ψάρια από τις λοιπές επιλογές (σηκιών και σαλούβαρδων) που είχε και ο Περούλης θα έκανε τα μαγικά του και θα είμασταν καλά… Αυτό που έγινε ήταν ένα από τα λοιπά 5 σενάρια: Ο Ρίγγας δεν πρόλαβε ούτε ένα μουγκρί (δώσαμε είπαν τα φουκαριάρικα όταν πήγε στις τρύπες…), ο Χαϊντίνης δεν βρήκε τους σαργούς, ούτε ο Περούλης τα γοφάρια και από εκεί και πέρα οι επιλογές ήταν λίγες…

Το ρέμα δεν επέτρεψε ποτέ στο Χαϊντίνη να πλησιάσει το θαλάμι του ροφού, ενώ τα 5-6 μποφώρ έκαναν όλες τις προσπάθειες στα βαθιά μαρτύριο. Παρά το ότι τα πλάνα μας δεν βγήκαν την ημέρα αυτή, ο Περούλης κατάφερε να μαζέψει 5 ψάρια και τέσσερα είδη σε μια πολύ δύσκολη τράπεζα στα ρηχά (σμέρνα, σκορπίνα, κέφαλο και δύο σαλούβαρδους) και να καταταγεί 14^ος με 8.560 πόντους και 33,406 %. Από κοντά και ο Ρίγγας που ξεκίνησε καλά με 2 σαλούβαρδους κι ένα σηκιό, αλλά «φράκαρε» στα μουγκριά και τελείωσε τον αγώνα με 5 ψάρια και 1 είδος (5 σαλούβαρδους, ο σηκιός δε μέτρησε για 10 γραμμάρια…) και 15^ος πίσω από τον Περούλη με 7.230 πόντους και 33,115 %.

Ο Χαϊντίνης δεν πήγε άσχημα, αφού κατάφερε στο τέλος να κάνει δύο τους σαλούβαρδους του και ελλείψει θηραμάτων στα ρηχά για τους υπόλοιπους, βρέθηκε στην 29^η θέση με 3.160 πόντους και 11,499 %. Η Ελλάδα ήταν 6^η πίσω από Ισπανία, Κροατία, Ιταλία, Κύπρο και Νότιο Αφρική. Η Κύπρος έκανε καταπληκτική εμφάνιση και προσαρμόσθηκε άμεσα στα δεδομένα του τόπου βρίσκοντας αρκετά (16) ψάρια και καταλαμβάνοντας τη θέση που θέλαμε εμείς. Θεωρώ ότι το ψάρεμα στο Μάλι Λοσίνχ ταιριάζει στους Έλληνες και βέβαια τους Κύπριους γιατί είναι ψάρεμα στιγμάτων με εύκολα ψάρια τρύπας και απλώς απαιτεί χρόνο αναγνώρισης και προσαρμογή στις συνήθειες των σαλούβαρδων και των μουγκριών. Και η 4^η θέση της Ελλάδας το 2010, αλλά και η θέση της Κύπρου το 2017, δικαιώνουν αυτή τη θεώρηση (αλλά και το χάλκινο μετάλλιο του Giacomo de Mola που ουσιαστικά ψαρεύει Ελληνικά)…

Την πρώτη ημέρα πρώτος ήταν ο Daniel Gospic με 17 ψάρια (7 σαργούς, 6 σαλούβαρδους, 2 μουγκριά, 1 σηκιό και 1 σκορπίνα), 5 είδη και 27.480 πόντους (100 %). Ο Gospic αρκετές φορές αναγκάστηκε να ψαρέψει τα 40 μέτρα για να πάρει τα ψάρια αυτά… Δεύτερος ο Ισπανός Oscar Cervantes με 13 ψάρια (5 μουγκριά - ανώτατο, 5 σαλούβαρδους, 1 σηκιό, μία σκορπίνα και ένα σαργό), 23.540 και 85,662 %. Ο «κοντός» ήταν πολύ δυνατός ψαρεύοντας στα 35 – 42 μέτρα, αλλά λύγισε από τους «κιλίσιους» σαργούς του Daniel που ήταν το αντίδοτο στην έλλειψη μουγκριών (του τα πήραν σχεδόν όλα οι Ισπανοί)… Πρέπει να ειπωθεί, πως ο Daniel δέχτηκε απλόχερα τη βοήθεια του συναθλητή του Stjepko Kesic στο πρωτάθλημα αυτό, καθώς ό μέχρι τις παραμονές του πρωταθλήματος (και ως βασικός αθλητής της Κροατίας προετοιμασθείς) συναθλητής του, του έδωσε όλα του τα στίγματα και του έδωσε το κάτι παραπάνω για τη νίκη.

Τρίτος την πρώτη ημέρα ο Ιταλός Stefano Claut που έπιασε 15 ψάρια (8 σαλούβαρδους, 3 σαργούς, 3 σκορπίνες και ένα μουγκρί) και 23.380 πόντους (85,080 %). Τέταρτος ο υπερασπιζόμενος τον τίτλο του, Ισπανός Javier Blanco, 5^ος ο επίσης Ισπανός Samuel Tomas, 6^ος ο Ιταλός Giacomo de Mola και 7^ος ο Κροάτης Radoslav Jakupovic που αντικατέστησε τελευταία στιγμή τον Kesic και δημιούργησε πολύ μεγάλη αναταραχή στην Κροατική ομάδα. Μνεία πρέπει να γίνει για την ψαριά του 8^ου Νοτιοαφρικανού Jaco Blignaut (4 σαλούβαρδοι, 2 σηκιοί, 1 σαργός, 1 ούγενα) που ουσιαστικά έβαλε τη Ν. Αφρική πάνω από την Ελλάδα. Ο Blignaut προετοιμαζόταν στο Mali Losinj επί 1,5 μήνα, αλλά η επίδοση του δεν είχε συνέχεια τη δεύτερη ημέρα… Ένατος ήταν την πρώτη ημέρα ο Στέλιος Γιάνγκου από την Κύπρο με 1 μουγκρί, 1 σαλούβαρδο, 1 σηκιό και 4 σαργούς. Τέλος, πολύ δυνατή ψαριά είχε πάλι ο Ουκρανός Andrii Lagutin με 2 μουγκριά, 1 γοφάρι και τρεις σαλούβαρδους, η οποία τον κατέταξε 10^ο την πρώτη ημέρα.

Τη δεύτερη ημέρα, ο καιρός ήταν πάλι κακός. Αυτό σήμαινε κύμα και ρέμα στα ανοιχτά κομμάτια της τράπεζας και δυσκολία για τους βαθύτες. Ο Κωτσάκης είχε συνέλθει από τους πόνους και από την Παρασκευή (πρώτη ημέρα) και ήταν σα λιοντάρι στο κλουβί. Ο Γ. Σωτήραλης είχε σοβαρούς ενδοιασμούς, αλλά επειδή και ο Χαϊντίνης είχε προβλήματα με τα ιγμόρεια του, ενώ δεν διεκδικούσε θέση πλέον στο ατομικό, επέτρεψε στον Κωτσάκη να αγωνισθεί. Ο Βαγγέλης είχε περιορισμένες επιλογές στο Ilovik, αλλά το πάθος να πέσει και να αγωνισθεί ξεχείλιζε από μέσα του. Νομίζω ότι η διαδικασία των αγώνων του αρέσει και θα τον ξαναδούμε σύντομα να αγωνίζεται ξανά. Για τον Περούλη ήταν η καλή του τράπεζα, ενώ ο Ρίγγας είχε βρει κάποια ψάρια, αλλά ήταν επιφυλακτικός…

Πρέπει να σημειωθεί ότι με παραίνεση του αρχηγού Γ. Σωτήραλη, οι αθλητές επικοινώνησαν μεταξύ τους την πρώτη τους επιλογή και αποφεύχθηκε σύγκρουση των Περούλη – Ρίγγα στην αρχή της δεύτερης ημέρας πάνω σε ένα μουγκρί, το οποίο μάλιστα έλειπε. Ο Περούλης είχε κερδίσει το δικαίωμα να το επισκεφθεί πρώτος (επειδή είχε καλύτερη βαθμολογία την πρώτη ημέρα).

Ο Περούλης έπιασε 4 ψάρια (μουγκρί, σαργό, σκορπίνα και σαλούβαρδο) και 4 είδη τη δεύτερη ημέρα και ήταν 16^ος την ημέρα αυτή με 7.280 πόντους και 27,472 %. Ήταν και στην τελική κατάταξη 16^ος πολύ πάνω από το 17^ο αθλητή και ελάχιστα κάτω από τον Κροάτη Slaven Cubric. Αποδείχθηκε ο πλέον αξιόπιστος αθλητής μας παίρνοντας χρυσούς βαθμούς σε μια πολύ δύσκολη έδρα για σχετικά ρηχούς ψαράδες. Από τους 15 που τον ξεπέρασαν, μόνο ο Σλοβένος Saso Moskon ψάρεψε ρηχά, πράγμα που αποδεικνύει ότι μέχρι τα 20 μέτρα ο Τάσης είναι από τους κορυφαίους ψαροτουφεκάδες στον κόσμο. Η επιλογή του δικαίωσε και τους εκλέκτορες οι οποίοι τον είχαν από την αρχή στα πλάνα τους ως βασικό. Από εκεί και πέρα, κατά τη γνώμη μου, η απειρία του, αλλά και η αστοχία του, του στέρησαν μια πάρα πολύ καλή θέση, καθώς τη δεύτερη ημέρα η τράπεζα έβρεχε κεφάλους και ο Τάσης δεν είχε ούτε έναν…

Συγκεκριμένα, τη δεύτερη μέρα βγήκαν ούτε λίγο, ούτε πολύ, 45 έγκυροι κέφαλοι, και ο Τάσης είχε 4 αστοχίες. Σε κάθε περίπτωση, ενώ κάποια στιγμή τους είχε δει σε αυτή την τράπεζα στην αναγνώριση, δε συνειδητοποίησε το ρόλο που θα έπαιζαν για τις θέσεις 5-8 της ομαδικής κατάταξης, καθώς του λείπει η εμπειρία από πολλούς αγώνες (όπου κανείς βλέπει ανάγλυφα τη δυναμικότητα πολλών χωρών στο συγκεκριμένο ψάρεμα). Τη δεύτερη ημέρα η Ελλάδα συνετρίβη από όλες αυτές τις χώρες (ήταν 10^η πίσω από Βουλγαρία και τα τέταρτα της Πορτογαλίας) και θα μπορούσε η θέση της να είναι ακόμα πιο ατιμωτική.

Η υπόλοιπη ομάδα δεν είχε προειδοποίηση από τον Τάση για το τι την περίμενε στα ρηχά και κινήθηκε στο μότο «γροθιά στο μαχαίρι» σε στίγματα που δεν έδιναν βαθμούς. Και ο μεν Ρίγγας είχε αρκετά, ο δε Κωτσάκης όχι. Με ματωμένους μετωπιαίους πάλευε με αυτοθυσία τα 30 μέτρα, ενώ είναι καλός στο ρηχό ψάρεμα (Γλαύκος στη Σέριφο το 2007).

Ο Ρίγγας «αδικήθηκε» και τη δεύτερη ημέρα από τη ζυγαριά.  Ο σαργός του ήταν 480 και δε μέτρησε αφήνοντάς τον με ένα σαργό κι ένα σηκιό. Συνολικά ήταν 19^ος, ουσιαστικά κλοτσώντας τη δεύτερη ημέρα. Ο Ρίγγας είναι πολύ μεγάλο κεφάλαιο για την εθνική, καθώς είναι ψύχραιμος και θετικός, εύστροφος και δεινός ψαράς. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να αφιερώσει λίγο παραπάνω χρόνο προετοιμασίας για να προλαβαίνει να ελέγξει τα ψάρια του και να γλιτώνει στραβές σαν αυτή της δεύτερης ημέρας (και επίσης χρειάζεται έναν άνθρωπο στη βάρκα με συγκεκριμένες ικανότητες και αποστολή).

Ο «ήρωας» Β. Κωτσάκης κατάφερε να πιάσει ένα μουγκρί, που όμως δε στάθηκε αρκετό για να περάσουμε την Ουκρανία στην ομαδική κατάταξη (χάσαμε για 0,5 %). Άπειρος ων, δεν επέμεινε στην αδύναμη του τράπεζα και δεν είχε πολλές επιλογές για να κρατηθεί την ημέρα που ο αγώνας έγινε εκεί. Βγήκε γιαλό για λίγο, αλλά δε στάθηκε τυχερός να δει ένα κέφαλο και ανέκαμψε στα βαθιά όπου όλα τα ψάρια του έλειπαν.

Οι Χαϊντίνης και Κωτσάκης δεν μπορούν να κριθούν, καθώς δεν ξεκίνησαν τον προγραμματισμό ως βασικοί, δεν εξασφάλισαν ημέρες προετοιμασίας, ενώ ήταν εντελώς απροετοίμαστοι γι’ αυτό που θ’ αντιμετώπιζαν. Όσο και να σου λέω τι θα γίνει αν βρεθείς μόνος σε κάποια Φαβέλα του Rio de Janeiro, δεν μπορείς να προστατευθείς, αν δεν το έχεις δει να σου συμβαίνει. Τα παιδιά αυτά είχαν μικρή εμπειρία αγώνων μέχρι τώρα, μικρή προετοιμασία και τραυματισμούς. Βρήκαν πολύ όμορφο ψάρια στην αναγνώριση, αλλά δεν είχαν την αίσθηση του τι μπορούσε να ξαναβρεθεί και τι όχι και το ότι οι σαλούβαρδοι και τα μουγκριά ήταν σχεδόν το 80 % του παιχνιδιού. Το πάλεψαν όσο γινόταν. Μόνο καλά λόγια έχω γι’ αυτούς. Ταπεινά παιδιά με ικανότητες και θετικό πνεύμα. Το μέλλον θα δείξει τι μπορούν να κάνουν για την εθνική, ιδίως ο Γιώργος που είναι μικρός.   

Η Σλοβενία τη δεύτερη ημέρα ανέβηκε πολύ με 4 ψάρια από το Speh (δύο γοφάρια, 2 κεφάλους), 3 από τον Sumberac (1 κέφαλο, 2 σαλούβαρδους) και 10 από το Moskon (9 κέφαλους, 1 σαλούβαρδο) και κατέληξε 5^η πίσω από την Κύπρο, που εντυπωσίασε και πάλι. Σταθερά τέταρτη και την ημέρα αυτή με πρωτοστάτη τον παγκόσμιο πρωταθλητή Γ. Βασιλείου μάζεψε 19 ψάρια και απέδειξε ότι το βάθρο είναι εφικτό σε αυτόν τον τόπο από Έλληνες, αν αφιερωθεί ο χρόνος που απαιτείται για να συγκεντρωθούν οι βαθμοί. Ο Βασιλείου πήρε 12 από αυτά τα ψάρια (3 μουγκριά, 1 σμέρνα, 5 σαλούβαρδους, 1 σηκιό και 2 σαργούς και κατατάχτηκε τελικά 8^ος στο ατομικό, μια θέση που δικαιώνει τον περσινό του τίτλο και τον καταξιώνει στους κορυφαίους ψαροκυνηγούς του πλανήτη.

Την 6^η θέση στο ομαδικό πήρε η Τουρκία με μια φανταστική ψαριά του πρώτου αθλητή της Χουσεΐν Τασντίμπι με 10 ψάρια (5 κεφάλους, 4 σαλούβαρδους και 1 σκορπίνα). Έβδομη έμεινε η Ν. Αφρική και 8^η πρόλαβε για ένα ψάρι η Ουκρανία με το μεγάλο Lagutin να μπαίνει για μια φορά ακόμη στη 10άδα (9^ος) του πρωταθλήματος με 9 ψάρια τη δεύτερη ημέρα.

Στις πρώτες θέσεις του ατομικού έγινε μακελειό με τους Gospic και Cervantes να σφάζονται για το χρυσό. Πρώτος τη δεύτερη ημέρα τερμάτισε ο Ισπανός με 17 ψάρια (10 σαλούβαρδους, 3 μουγκριά, 2 σηκιούς και δύο σκορπίνες), αλλά ο Κροάτης κέρδισε το χρυσό με 15 ψάρια (5 μουγκριά, 6 σαλούβαρδους, 1 σαργό και 4 σηκιούς). Τιτανομαχία που κρίθηκε με ποσοστό κάτω από 10%. Ο Oscar απέδειξε πως ακόμα και ο Gospic μπορεί να χτυπηθεί μέσα στο σπίτι του και ειλικρινά δεν ξέρω τι θα γινότανε αν ο καιρός ήτανε καλύτερος…

Το χάλκινο μετάλλιο πήγε στο «δικό μας» Ιταλό Giacomo De Mola και για όλους μας στην Κροατία αυτό ήταν μεγάλη χαρά. Ο Giacomo έχει επενδύσει πολλά τα τελευταία 2 χρόνια στους διεθνείς αγώνες και η συνέπεια του στις επιτυχίες είναι μεγάλη. Σχεδόν πάντα στο βάθρο όπου και αν κατέβηκε, (2 φορές Μαγιόρκα, Rovijn, Zadar) ενώ στη Σύρο ήταν 5^ος. Μεγάλος ψαροτουφεκάς και μεγάλος αθλητής.

Τέταρτη θέση για το Stefano Claut που για μένα είναι (μαζί με το Giacomo) άξιος συνεχιστής της μεγάλης Ιταλικής σχολής (Bellani, De Silvestri, Antonini, Bardi, Ramacciotti, Riolo, Mazzari, Molteni). 5^ος ο Jakupovic για την Κροατία, 6^ος ο απερχόμενος πρωταθλητής Xavi Blanco με 7^ο τον ομοεθνή του Ισπανό Samuel Tomas, 8ο το Γιώργο Βασιλείου, 9^ο το Lagutin (Ουκρανία) και 10^ο το Σλοβένο Moskon.

Στο ομαδικό η Ισπανία κατάφερε το ακατόρθωτο. Να κερδίσει την Κροατία σε μια πολύ σκληρή έδρα που υπερασπίστηκαν οι γηγενείς Gospic και Jakupovic, που όμως πρόδωσε με την κακή του απόδοση ο χάλκινος του Cadiz, Slaven Cubric. Ο εκλέκτορας Branco Ikic δεν θα περάσει καλά μετά το αποτέλεσμα αυτό, καθώς είναι πάρα πολύ δύσκολο να δικαιολογήσει την απόφασή του να αποπέμψει από τους βασικούς τον Stipe Kesic. Παρά ταύτα, το κατόρθωμα των Ισπανών είναι τεράστιο και έρχεται μετά το κακό αποτέλεσμα της Σύρου, ως βάλσαμο στις πληγές και τον εγωισμό τους να τους ξαναδώσει τη λάμψη που έχασαν στην Ελλάδα.

Ευχαριστημένοι πρέπει να είναι και οι Ιταλοί που πήραν άνετα την τρίτη θέση δείχνοντας συνέπεια και παραμένοντας σε υψηλότατο επίπεδο μετά τη δεύτερη θέση της Σύρου. Ενθουσιασμένοι πρέπει να αισθάνονται και οι αδελφοί μας στην Κύπρο για την εξαιρετικά επιτυχημένη εμφάνιση και επίδοση της ομάδας τους στη μόλις 3^η διεθνή συμμετοχή της.

Το επόμενο μεγάλο ραντεβού είναι το παγκόσμιο της Πορτογαλίας το Σεπτέμβριο (8-10) του 2018 (Sagres). Εκεί όπου ο Jody Lot θα προσπαθήσει να ξανακερδίσει παγκόσμιο τίτλο. Εκεί όπου η Ελλάδα στο Ευρωαφρικανικό του 2003 ήταν 7^η σε 13 συμμετοχές (με  Σιδέρη17ο, Χατζηδρόσο 20ο και Μπίμπα 22^ο)!

Η Ελλάδα μπορεί να μην τα πήγε όπως θέλαμε εμείς αγωνιστικά (έλειψαν εμπειρία, χρόνος και τύχη), αλλά πρέπει να αναφέρω με μεγάλη ικανοποίηση ότι η συγκεκριμένη αποστολή ήταν από τις πιο θετικές που έχω δει μέχρι σήμερα. Το κλίμα ήταν καλό, το ίδιο και η διάθεση, ενώ υπήρχε πάθος για τη διάκριση και την επιτυχία. Οι άνθρωποι που απαρτίζουν μια τέτοια αποστολή δεν είναι αδέλφια και κολλητοί μεταξύ τους, αλλά πρέπει να έχουν ορισμένα στοιχεία που να τους συγκεντρώνουν στο στόχο, να τους δίνουν κοινό παρανομαστή και να προσδίδουν κύρος στη χώρα. Αυτά τα στοιχεία τα είχε η ομάδα μας και με το παραπάνω. Ή 9η θέση αδικεί αυτή την ομάδα και δεν της άξιζε. Στάλθηκε στην Κροατία ανοχύρωτη και ελπίζω αυτό να μη στοιχίσει στα μέλη της σε αυτοπεποίθηση. Πρέπει να κρατήσουν μόνο την αγωνιστική εμπειρία και το υψηλό επίπεδο του αγώνα. Είναι ωραίο παιχνίδι το αγωνιστικό, αλλά πολύ σκληρό. Κάνει τους καλούς καλύτερους, αρκεί να μπορείς να αντέξεις τις ήττες…

Εγώ προσωπικά είμαι υπερήφανος που με εκπροσώπησαν αυτά τα παιδιά και τα ευχαριστώ για τη μεγάλη προσπάθεια, το χρόνο και τα χρήματα που ξόδεψαν οι ίδιοι και οι χορηγοί τους. Ελπίζω ότι θα τους ξαναδώ σύντομα στους αγώνες, να βελτιώνονται και να επανέρχονται δριμύτεροι. Πολύ καλή η δουλειά και του αρχηγού της αποστολής Γ. Σωτήραλη που συνέβαλε τα μέγιστα στην άψογη εικόνα της ομάδας με την ηρεμία και την ωριμότητά του.

Η ΕΟΥΔΑ συνέβαλε στα έξοδα της αποστολής με το ποσό των 940 Ευρώ, ενώ κατέβαλε τη συνδρομή της στην επιτροπή υ/β αλιείας της CMAS (€ 204), εξέδωσε τα δελτία 5 αθλητών και κατέβαλε παράβολο 71 ευρώ για τη συμμετοχή της ομάδας στο πρωτάθλημα. Μετά το 2007, αυτά είναι τα πρώτα χρήματα που ξοδεύει η ΕΟΥΔΑ για την υ/β αλιεία και σε καιρούς κρίσης και μηδενικής κρατικής επιχορήγησης, ήταν ιδιαίτερα σημαντικά.

Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε ότι με την αποστολή αυτή συμπληρώθηκαν 17 επίσημες διεθνείς αποστολές της εθνικής ομάδας σε Παγκόσμια ή Ευρωαφρικανικά πρωταθλήματα από την ίδρυση του ΠΣΑΥΚ το έτος 2000 (η αποστολή της Ταϊτής είχε γίνει δίχως ανάμιξη του ΠΣΑΥΚ). Σε σύνολο 33 τέτοιων συμμετοχών, με την επικουρία και ενίσχυση του ΠΣΑΥΚ στα τελευταία 17 χρόνια, μετράμε ήδη 17, περισσότερες δηλαδή συνολικά από όλη τη μέχρι την ίδρυσή του Συνδέσμου ιστορία της εθνικής από το 1954 έως το 2000 (16 συμμετοχές). Στις 17 αυτές συμμετοχές κατακτήθηκαν 5 ατομικά και 3 ομαδικά μετάλλια όλων των χρωμάτων και η Ελλάδα διοργάνωσε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Όλα αυτά προέκυψαν χάρι στην αγνή θέληση και την αγάπη 50 ανθρώπων για ένα μικρό άθλημα που γνώριζαν ότι άξιζε περισσότερα πράγματα σε αυτόν τον τόπο από αυτά που μέχρι τότε του έδιναν.

Είναι υποχρέωση όλων μας να στηρίξουμε αυτή την ομάδα και στο μέλλον, ακόμα και με προσωπικές θυσίες, καθώς η κρίση στη χώρα μας θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό ακόμη και θα θελήσει να την παρασύρει και την εθνική στον κυκεώνα της. Είναι σημαντικό να μην αφήσουμε να συμβεί κάτι τέτοιο μετά από τόση προσπάθεια τόσων ετών. Όλοι έχουμε προβλήματα και πίεση από κάθε πλευρά, όμως η εθνική δεν πρέπει να ξαναβαδίσει μόνη… Από όποιο ρόλο και αν μπορούμε να την υπηρετήσουμε, δεν πρέπει να επαφιέμεθα στο διπλανό. Ο διπλανός είμαστε εμείς! Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…