Περιοδικό Βυθός : Εποχές

Επτά ημέρες μετά το 32ο παγκόσμιο πρωτάθλημα υποβρύχιας αλιείας της CMAS και νομίζω ότι είμαι σε θέση να γράψω αντικειμενικά πλέον για το τι συνέβη στο Arbatax της Σαρδηνίας. Τα συναισθήματα έχουν καταλαγιάσει και η ένταση έχει εξαφανιστεί. Έχοντας βιώσει το τραγικό γεγονός της απώλειας ενός συναθλητή στο Svendborg της Δανίας, το πρώτο που μου έρχεται στο νου να πω για το πρωτάθλημα του Arbatax είναι ότι ευτυχώς δεν είχαμε σοβαρά ατυχήματα. Το βάθος που κινήθηκαν οι περισσότεροι αθλητές ήταν τέτοιο που τα επικίνδυνα περιστατικά ήταν βέβαιο ότι δεν θα έλειπαν. Και δεν έλειψαν! Ένας Ισπανός είχε περιστατικό σύνθλιψης κι ένας Νοτιοαφρικανός συμπτώματα εμβολής αζώτου (νόσου των δυτών). Και οι δύο αντικαταστάθηκαν τη δεύτερη ημέρα. 

Τέλος Σεπτέμβρη, το κινητό μου χτυπά. Στην άλλη γραμμή ο Γιώργος Σωτήραλης από την Ελληνική Ομοσπονδία, λέγοντάς μου ότι ο Ν.Ο. Λήμνου ανέλαβε την διοργάνωση του 48^ου Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ψαροτούφεκου. Σε μια εποχή που η διοργάνωση ενός αγώνα είναι από μόνη της πρόβλημα, λόγω των αδειών που χρειάζονται, των αντιδράσεων από του επαγγελματίες ψαράδες του τόπου, αλλά και της οικονομικής στενότητας που εξακολουθεί να φρενάρει κάθε προσπάθεια γι΄αυτό, βρέθηκε η Λήμνος να λύσει το πρόβλημα.

Η συγκεκριμένη αποστολή πέρασε από χίλια κύματα μέχρι να συγκροτηθεί, να εκπονήσει πλάνο προετοιμασίας και να φτάσει (σε τρία τεύχη) στο Mali Losinj και, για το λόγο αυτό, οι προσδοκίες ήταν από την αρχή χαμηλές. Παρά ταύτα, η 6^η θέση ήταν απόλυτα στις δυνατότητες της ομάδας και η 9^η θέση δεν μπορεί παρά να αφήνει πικρή γεύση σε όλους και κυρίως στα μέλη της αποστολής, που πραγματικά προσπάθησαν πολύ, αφιέρωσαν όσο χρόνο ήταν ανθρωπίνως δυνατό στον καθένα να αφιερώσει και αψήφησαν ακόμα και κίνδυνο στην υγεία τους ορισμένοι για να δικαιώσουν τις προσδοκίες μας…